Beoordeling: ⭐⭐⭐ – 3/5.
Auteur: Feargal Agard | Speelduur: 98 min. | Regisseur: Julia Ducournau | Jaar: 2016.
Wat een vreemde en unieke film. Raw is ‘freaky’, bloederig, doet je kokhalzen en het is zeer rauw! Deze film biedt thema’s zoals familierelaties, het studentenleven, seksuele uitspattingen en een vreemde vlezige dieet. Het is niet per se een gebruikelijke Hollywood horror film en daarom kan ik deze aparte horror benadering waarderen.
Raw vertelt het verhaal van Justine (Garance Marillier), die op het punt staat om haar ouders en haar zusje Alexia (Ella Rumpf) in hun voetstappen na te volgen om dierenarts te worden. Ze is een intelligente jonge student en een zelf overtuigd vegetariër. Maar als een nieuwe leerling, moet ze door dezelfde ontgroeningsritueel gaan net zoals haar zus dat een jaar geleden deed. Justine wordt gedwongen om tegen haar wil in vlees te eten, maar het ontketent een vreemd verlangen in haar naar rauw vlees. Haar dieet verandert langzaam en het begint zelfs de relatie die ze heeft met haar zus te beïnvloeden. Als dat nog niet erg genoeg is, raakt ze dankzij haar nieuwe eetgewoonten en vreemde hunkeringen in ongemakkelijke seksuele situaties, gevechten, gênante momenten en uiteindelijk vallen er zelfs doden. Dit alles brengt haar in de war over haar zelf, maar uiteindelijk zal ze een groot geheim ontdekken dat licht zal werpen op haar bizarre verlangens.
Raw is geregisseerd door Julia Ducournau en met deze film maakt ze een origineel debuut. Haar film won vele prijzen in Londen en Cannes en het veroorzaakte heftige reacties tijdens de eerste screenings. Het verhaal van de film is in wezen een ‘coming of age’ verhaal, want we zien Justine beginnen met haar studie aan een hogeschool, ze moet aanpassen aan het studentenleven en ze gaat letterlijk door een ontgroeningsritueel. Toevallig is ze ook nog een maagd en natuurlijk betekent het dat je als student op campus je maagdelijkheid moet verliezen om het af te markeren van je bucket list, want iedereen is praktisch bezig met seks op campus. Je kunt natuurlijk niet achter blijven. Ik voelde dat er een verborgen thema was dat het vegetarisme linkt met het carnivorisme als twee dualistische krachten, waar de eerste balans brengt in Justine en het laatste brengt haar chaos of beter gezegd; totale waanzin. Het kan zijn dat Justine’s avontuur de waanzin en vernietiging weerspiegelt die het verlangen van de mensheid naar vlees (onbewust voor de meeste mensen) veroorzaakt. Als dat zo is, zou het een zeer interessante benadering en verborgen boodschap zijn. Daarnaast kan het ook duiden op de gevolgen van het over beschermen van jongeren waarbij het krijgen van vrijheid en zelfstandigheid ervoor zorgt dat ze geheel los gaan. De film sterren zijn Ella Rumpf, Garance Marillier, Rabah Nait Oufella, Laurent Lucas.
Raw is stilistisch gefilmd. Het is duidelijk dat er gekozen is voor een bepaalde artistieke esthetiek om deze film te belichamen. De film shots portretteren een zeer realistisch gevoel, in het algemeen, maar ook in connectie tot de Frans-Belgische regio waar de film opgenomen is. Passend bij de weer, onthullen de film shots een koud en een mistig gevoel dat behoort tot de herfst en winter seizoenen van die omgeving. Het creëert de perfecte toon voor een horror film en het past bij de duisternis die in Justine ontwaakt. De focus is grotendeels gericht op ‘freaky’, bloederige en kokhalzende momenten. Bloed wordt gezogen en ogen worden gelikt. Vingers en benen worden erop gekauwd en opgegeten. En er wordt met dode lichamen gespeeld. In vergelijking met Amerikaanse films, hebben Europese films de neiging om meer seksuele openheid in films te tonen; Raw voldoet aan de verwachting dat mensen hebben van Europese films als het om seks gaat. Hoewel seks wordt gepresenteerd als een doodgewone studenten bezigheid. Krijgt seks een vrij animalistische benadering. Vooral wanneer Justine onder haar verlangens naar rauw vlees begint te lijden tijdens haar eerste seksuele ervaring. Seks wordt gebruikt om de honger en de waanzin die in haar groeit over te brengen. Ik vond dat het op een aangrijpende manier werd overgebracht. Tot slot, vindt ik altijd dat Franse films bijzondere originele trekjes hebben die deel uitmaken van hun eigen universum. Ze komen vaak met grappige unieke ideeën die ik nauwelijks tegenkom in andere films.
Ik zal zeggen dat dit niet een super enge film is, noch raakte het de grenzen aan van gevestigde horror genre ‘tropes’, maar ik denk dat het goed is om te weten dat dit niet de intentie is van de regisseur. Deze film behandelt horror op zijn eigen manier en het is een erg Frans-Belgische stijl. Daarnaast, denk ik niet dat je dit een thriller film kan noemen, want er is niet veel aandacht voor spanning, maar meer op drama. Maar als je houdt van horror, bloederige, Franse en Europese films. Dan is deze film zeker aan te bevelen. De bloederige momenten, drama en de seksuele verkenningen zal het zeker de moeite waard te maken.
Vanaf 27 april in de Nederlandse bioscopen.
All rights of this film and the pictures displayed are owned and reserved to the righful owners.
Humans of Film Amsterdam 